Een eigen huis...!

Na ruim twee weken logeren in het Guesthouse, zijn we afgelopen dinsdag over gegaan naar ons 'eigen' huis. Eerst flink poetsen: emmers vol vuil water, een bezem van takken, dweilen en daarna onze spullen erin. De klamboe hangt, de gaspit werkt, kaarsen staan klaar en de douche...is koud. Kortom: we wonen er! Het voelt al een beetje thuis als we over het zandweggetje er naartoe lopen. Langs de omheining zijn inmiddels kleine struikjes geplant en we hebben een dak op de buitendouche die we als kippenhok gaan gebruiken.
Het Paasweekend hebben we in SipiFalls door gebracht. Een mooi heuvelgebied op zo'n 100 km afstand waar we leuke tochten hebben gelopen en van koud drinken en een warme douche hebben genoten. Bijna hadden we een lieve puppy meegenomen om in ons nieuwe huis te laten wonen, maar helaas waren ze nog veel te klein.
De tuin is enorm (zeker vergeleken met onze tuin in Nederland) en we zijn begonnen om hier een beetje wat van te gaan maken, zoals een pad naar de deur en een vuurplaats. Rondom het huis zijn de akkers van staffmedewerkers van het ziekenhuis. Nu het regenseizoen is begonnen, (eind van de middag een flinke bui, overdag gelukkig niet meer zo heet) wordt het land in alle vroegte geploegd met een os. Vervolgens gaan de vrouwen het land bewerken. We horen ver voor de wekker de mensen werken en vanuit het keukenraam zien we dat de dag al lang is begonnen!
Tegen achten lopen we naar het ziekenhuis om na de Morning Assembly (korte overdenking met daarna de mededelingen) onze werkdag te beginnen. Deze gezamelijke start van de dag is heel bijzonder, het zingen en het delen van belangrijke (persoonlijke) berichten, geeft positieve energie!
Rond 13 uur lunchen we samen en aan het eind van de middag is er nog een paar uur licht zodat we nog even wat in of rond het huis kunnen doen.

Om 19 uur is het echt helemaal donker en lopen we naar het Guesthouse voor het avondeten. Ongelooflijk wat Grace kan klaarmaken op houtvuur! Het lokale eten smaakt ons goed: sweet potato, chipati (pannekoekbrood), matooke (soort banaan) en vandaag ook gebakken witte mieren (zolang je er niet aan denkt dat het mieren zijn, is het best oke...). Verder eten we rijst, gekookte aardappelen, soms vlees (geit, rund of kip) en groenten als kool en bonen. We nemen onze thermoskan mee voor gekookt heet water, zodat we de volgende ochtend snel koffie en thee hebben bij het ontbijt. Gelukkig hebben we ons broodbeleg van boter en jam kunnen uitbreiden naar chocopasta (joehoe!). Als lunch eten we een omelet op brood of maken we spagetti met verse tomaten.  

Voor onze boodschappen lopen we de airstrip uit naar Obule. Hier is een hele kleine winkel (twee rekken) waar we wat basics kunnen krijgen. Spullen voor in huis en grotere dingen halen we in Kumi, waar we met de Boda Boda (samen achterop de brommer, er gaan zelfs hele gezinnen op) naartoe gaan. Hanneke komt met de Outreach vaak langs Soroti en kan dan spullen meenemen (grote waterflessen en het matras: dan is een Boda Boda toch lastig!). Haar collega's weten precies waar de beste spullen te vinden zijn. Dat is heel prettig, want de winkels zien er toch wel even wat anders uit! (foto)

Melk wordt dagelijks door de melkman langs gebracht: op de fiets, met een melkbus achterop...vers van de koe! Dit komt van de farm van het ziekenhuis en eenmaal per maand betaal je aan de hospital-administrator het aantal kannen melk dat je hebt afgenomen.

Het blijft ontzettend bijzonder hoe alles hier gaat, maar langzaamaan wennen we steeds meer aan ons leven hier. Het is heel fijn om een eigen plek te hebben na een dag Ateso en Engels praten, hoewel de vreemde insecten echt Afrika blijven!