Doorgaan naar hoofdcontent

Onzekere tijden

Maanlicht over Lake Hawassa

De weken na onze vorige blog waren heel intensief en hebben ons leven onverwachts veranderd. Het interne conflict in Ethiopië is verder opgelopen en stammen uit andere regio's zijn zich ook erin gaan mengen. De overheid is eveneens naar een verhoogd level gegaan en heeft begin november officieel de noodtoestand in het land uitgeroepen. De kaart van Ethiopië werd hierdoor steeds verder rood gekleurd, niet vanwege de covid pandemie, maar vanwege de oplopende onveiligheid. In een rap tempo begonnen ambassades hun personeel (deels) terug te halen en steeds dringender advies te geven het land te verlaten. In enkele weken ging het van een negatief reisadvies naar: verlaat het land met spoed, nu er nog vliegtuigen beschikbaar zijn. De nieuwsberichten over oorlogsgeweld volgden elkaar op maar spraken elkaar ook tegen. Het bleef lastig in te schatten wanneer er sprake was van slimme propaganda of echte berichten. 

Lastig voor te stellen, maar ondertussen ging ons leven nog steeds redelijk normaal door. We gingen naar ons werk en Anne naar school, deden boodschappen op de markt en gingen bij vrienden langs. Tegelijkertijd vlogen er steeds meer gevechtsvliegtuigen over en kwamen er berichten uit onze directe omgeving door die best heftig waren. Ook de avondklok en de vele checkpoints op de wegen waren wel een signaal. Vanaf half november zorgden we er dan ook steeds voor dat we voor tien dagen voldoende eten in huis hadden, voor het geval we in nood onze compound niet meer af zouden kunnen. 

ESPBC werkers klaar om de dag te beginnen

Uiteindelijk kwam de onrust steeds dichterbij en hebben we, op dringend advies van de Nlse ambassade en het bestuur, besloten dat Hanneke en Anne het land zouden verlaten. De situatie was te onzeker geworden. 
Ouke bleef om het bedrijf nog zoveel mogelijk te ondersteunen. Er zijn zoveel gezinnen afhankelijk van de ruim honderd mannen en vrouwen die bij ESPBC werken, dat het belang groot genoeg is om ons ervoor in te zetten. 
Uiteindelijk heeft echter ook Ouke moeten besluiten om het land tijdelijk te verlaten. Een heftige beslissing omdat we mensen moeten achterlaten die niet de mogelijkheid hebben om een veilige plek op te zoeken. En collega's die een deel van hun familie elders in het land al lange tijd niet meer gesproken hebben, ze moeten steeds maar in onzekerheid afwachten hoe het met ze gaat. En ook of er in de komende periode genoeg eten zal zijn, water, medische voorzieningen etc. Dan besef je weer hoe oneerlijk het in de wereld verdeeld is...

We hebben geen idee hoe lang het zal gaan duren voordat we weer naar huis terug kunnen en hoe de toekomst van Ethiopië eruit zal zien, maar we hopen en bidden om kracht, wijsheid en vrede voor het land. 

Hopelijk vinden we ons huis in goede staat terug

Onbezorgd in het water dobberen (Anne)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan
2 reacties
Meer lezen

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons
Een reactie posten
Meer lezen

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe
Een reactie posten
Meer lezen