Doorgaan naar hoofdcontent

Trouwen in Uganda



Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek.
Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moeder, maar van alle vrouwen in de familie.

Meedoen met de bedankceremonie van de vrouwen die niet gekozen zijn.
Een andere bijzondere ceremonie is dat er een aantal groepjes jonge meiden een dans opvoeren, waaruit de aanstaande man moet raden wie zijn toekomstige vrouw zal zijn. Tegenwoordig een vrolijk ritueel maar mogelijk vroeger een meer serieuze aangelegenheid. De dames die het niet zijn en dus nog moeten wachten tot hun feestdag, krijgen al dansend van de familieleden of vrienden van de vrouw een klein cadeau. Uiteindelijk kiest de man de juiste vrouw, waarna ze met haar nieuwe familie mee naar huis gaat.

Zelfs nu nog komt de man eigenlijk niet bij zijn schoonfamilie thuis, de vrouw in tegenstelling tot vroeger, ziet haar eigen familie nog wel. Het is hier dan ook hoogst ongebruikelijk dat er iemand van de schoonfamilie thuis op bezoek is. Overigens kan het jaren duren voordat de man de bruidsschat volledig heeft betaald aan zijn schoonfamilie. Meestal gaat het om een aantal koeien, geiten en een geldbedrag.

Als er ergens feest is, komen mensen uit de hele omgeving kijken!
 
De church wedding lijkt veel meer op een bruiloft zoals we die in Nederland kennen. Deze kan alleen na een traditional marriage en is voor de meesten onbereikbaar vanwege de hoge kosten of is pas op latere leeftijd haalbaar. Want als een Ugandees feest viert, dan moet het ook het liefst volledig en groots!
Op deze dag heeft de bruid naast de witte trouwjurk met sluier, minstens één changing dress: een prachtige tweede jurk om zich halverwege de dag in om te kleden. De ceremonie vindt plaats in de kerk, met ringen en een trouwbelofte om te ondertekenen. Vervolgens is er een feest waarvoor beide enorme families en vele vrienden worden uitgenodigd, maar waar ook vrijwel de hele omgeving op af komt. Ongelooflijk wat een enorme hoeveelheid eten er klaar gemaakt moet worden. Want: geen feest zonder eten in Uganda! De dagen voor de bruiloft lijkt het wel of alle mensen uit het dorp bezig zijn met de voorbereidingen: hout verzamelen voor het koken, tenten opzetten voor schaduw, de kerk schoonmaken etc.

Tijdens het feest mogen de gasten om de beurt per groep, bijvoorbeeld de familie of collega’s, dansend in een rij naar voren om hun cadeau te overhandigen: een geit of kleine koe, servies of een zak rijst bijvoorbeeld.

Het (sport)terrein achter de kerk was de feest locatie!
Ook is er een grote taart die aangesneden wordt door het bruidspaar. Daarnaast zijn er een aantal kleinere taarten die worden uitgedeeld om mee naar huis te nemen, zoals voor de beide ouders, de dominee, de getuigen etc.

Begin dit jaar was de bruiloft van vrienden van ons: Ekellot Paul en Arionget Angella. Zij werkt in onze bakery dus het was voor het team super leuk dat we de taarten mochten bakken. In totaal hebben we de week ervoor zestien taarten gebakken en versierd!

Om een church wedding bereikbaar te maken, wordt er soms een mass wedding georganiseerd door de kerk. Op zo’n dag zijn er soms vijftig stellen die tegelijkertijd trouwen. Vaak hebben ze dan een kleine gezamenlijke receptie na afloop of er wordt in de eigen familie iets georganiseerd. De dames hebben dan meestal een traditionele Afrikaanse jurk aan, wat ook prachtig is!


Daniella, Gabi, Awies, Gena, Olupot, Anne en Elijah!
Overigens is het aansnijden van de taart ook op andere feesten een belangrijk onderdeel van de dag. Zo ook op de verjaardag van onze Anne, die afgelopen maand 5 jaar geworden is! Samen met haar vriendjes hebben we happy birthday gezongen en na het uitblazen van de kaarsjes, mochten ze allemaal helpen met het aansnijden van de taart. En daarna lekker smikkelen!
Voor ons thuis geen feest zonder taart!
 
Enorme hoeveelheden uien en matoke (soort banaan) schillen voor de bruiloft.
 
Family in matching outfits, Gabi en Elijah als kleine heertjes!



Reacties

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons