Dire Dawa

Straat in Dire Dawa 

Afgelopen week​ had Anne vakantie van school en zijn we met ons 3en naar het oosten van Ethiopië gegaan. In het code oranje gebied (alleen noodzakelijke reizen) liggen daar twee gele gebieden (relatief veilig): de steden Dire Dawa en Harar. 

Met een domestic flight zijn we naar Dire Dawa gevlogen en eind van de middag de bergen in gereden naar Harar, waar we vier nachten in een tradi​tioneel guesthouse hebben geslapen, midden in de eeuwenoude stad. Daarover zal de volgende blog gaan, nu eerst over Dire Dawa, op de grens van de regio Oromia en Somali. 

De naam van de stad is in het Somali Diridhaba, wat "where the Somali ancestor Dir hit his spear into the ground" betekent. In het Amhaars en Harari (lokale taal) geschreven als ድሬዳዋ: "Plain of Medicine" en het Oromo: Dirree Dhawaa, met als vertaling  'Place of Remedy'. 

Er wonen al duizenden jaren mensen in deze omgeving, dat blijkt uit prehistorische rotstekeningen en de vondst van gebruiksvoorwerpen uit de Steentijd. Ook is er veel gevonden van het uitgestorven volk Harala, de oudste bewoners van dit gebied.

Antieke treinwagon (3e klas)

In de Middeleeuwen was het een Islamitisch keizerrijk, totdat eind 19e eeuw keizer Menelik II de macht overnam in het gebied met Harar als belangrijk​ste stad. ​Toen de aanleg van ​de spoorlijn tussen Addis en Djibouti ​echter niet door Harar kon vanwege de bergen, werd deze door het dorp ​onderaan de berg​keten gelegd​. Een plek die tot dan slechts een doorgang op ​de kamelen​ karavaan route​ was. De plaats werd​ eerst Addis Harar (New Harar) genoemd​. Zo ontstond in 1902 de stad Dire Dawa. 

Vanwege politieke en financiële redenen duurde het nog jaren voordat het treinspoor werd afgemaakt (1917), waardoor het stadje een belangrijke rol kreeg als begin- en eindstation. Veel spoorwegwerkers gingen er wonen, maar ook Grieken, Fransen, Armeniërs en Arabieren, later ook Italianen en Indiërs. Er kwamen ziekenhuizen, hotels en scholen. Ook de weg naar Harar werd verbeterd, om de handel te bevorderen. 

​Het belang van de stad blijkt ook uit de vele veroveringen ​die er zijn geweest in de relatief korte tijd dat de stad bestaat. Zo was er van 1936 tot 1941 de Italiaanse overheersing en waren er een aantal opstanden van de verschillende stammen. 

Dire Dawa is overwegend islamitisch, maar er wonen ook ​o.a. Ethiopisch orthodoxen en katholieken​, die in vrede met elkaar samenleven. Door de ligging op de laagvlakte is het er droog en heet. 

De rivier Dechatu Wadi (volledig droog de meeste tijd van het jaar) verdeeld de stad in twee delen: Kezira en Megala. De eerste is het oude deel, bekend als 'the French part' met koloniale gebouwen. De ander is het nieuwe deel en wordt 'the Muslim part' genoemd. 

Het is een leuk stadje om doorheen te wandelen, vooral de markt met alle specerijen, groenten en fruit is bijzonder om te zien en de recyclemarkt: een plek waar alle mogelijke onderdelen van auto's, machines, etc. te koop zijn. Ook oud plastic en hout wordt hergebruikt​ om weer vanalles van te maken. We zouden zo een deur of tafel van sloophout willen meenemen!

Weg naast de recyclemarkt in Dire Dawa

We hebben ook het Railway Museum bezocht: een​ stuk land met een verzameling antieke treinwagons​, spoorwissels, rails etc, het oude ​perron in Franse koloniale stijl en een workshop voor onderhoud, want sommige treinen worden nog steeds gebruikt enkele dagen per week​, zoals een rit ​iedere zondag naar de grens met Djibouti​. 

Zandpad door de Babile Elephant Sanctuary

Verder zijn we naar de Babile Elephant Sanctuary geweest dat tussen Dire Dawa en Harar ligt. Helaas trekken steeds meer mensen het gebied in en worden de olifanten (African Bush Elephants) verder de heuvels in gedreven. Na urenlang op pad met twee oude bewapende rangers, hebben we​ dan ook helaas geen enkele olifant gevonden, wel de enorme pootafdrukken in het zand. Maar het was een mooie wandeling door het droge gebied, met kamelen, cactussen en acaciabomen. En we waren een interessante bezienswaardigheid voor de lokale bevolking, want sinds corona en de burgeroorlog in Ethiopië komen er maar weinig bezoekers de laatste jaren. ​

Uiteindelijk weer terug over de stoffige zandwegen vol kuilen, uitkijkend over het landschap en de traditionele hutten. Het blijft een prachtig continent!

Dit was Dire Dawa, op naar Harar! 

Treinwagon in het Railway Museum

Het oude perron wordt nog steeds gebruikt!

Zakken vol specerijen, linzen en bonen op de lokale markt

Zoekend naar olifanten!

Anne, Ouke en de ranger vol goede moed op pad!

De 4WD trekt veel bekijks!

Traditionele hut in de Babile Elephant Sanctuary

Meisje op een zandpad onderweg