Doorgaan naar hoofdcontent

Hoop in armoede

In de rij voor een maaltijd

We hebben hier in Bishoftu een lieve Indiase familie ontmoet, zendelingen die al ruim tien jaar in Ethiopië wonen met hun drie kinderen en allerlei projecten opzetten. Ze zijn hiervoor vrijwel volledig afhankelijk van giften en krijgen voor het gezin een kleine vergoeding. Ruth werkt daarnaast een aantal dagdelen als science teacher op twee scholen. Hun twee meiden Rebekah en Abigail van 13 en 10 jaar zitten bij Anne op school en ze spelen graag met elkaar. Ook het zoontje Jonathan van 3 jaar doet gezellig mee. 

Soms gaan we bij hen langs (Samy kan enorm lekker Indiaas koken!) en het is erg interessant om hun verhalen te horen. Ze doen veel goed werk voor de community en ze voelen een roeping om zich in te zetten voor de wereld. In de loop van de jaren hebben ze een aantal vaste projecten opgezet, zoals het jeugdwerk en een maaltijd voor mensen die op straat wonen. Daarnaast doen ze losse projecten, zoals het bouwen van een latrine voor de gemeenschap of warme dekens uitdelen voor de koude nachten.

Optreden van Abigail
Een paar weken terug was er een fundraising avond om te sparen voor een auto om meer mensen te kunnen bereiken. Er was een heerlijk Indian Dinner en de meiden voerden een traditionele dans op. Echt een gezellige avond en een mooie manier om hun belangrijke werk te steunen.

Ouke heeft ook een keer meegeholpen om op maandagavond het eten uit te delen, wat Samy iedere week klaarmaakt. Ze hebben zelf geen auto en zijn daardoor afhankelijk van anderen. Hun vaste helper was er niet die dag en Ouke heeft toen de enorme pannen met enjara, saus en groenten achterin de auto geladen en met het gezin op pad gegaan. In samenwerking met de Kebele (wijk) staan de mannen en vrouwen in een lange rij klaar om het eten te ontvangen. Deze avond werden er 140 (!) maaltijden uitgedeeld. Doordat ze geen bord of pannetje hebben, gaat het eten mee in een plastic zakje. De enjara (grote soort zachtzure pannekoek) als eerste en dan de saus en groenten er bovenop. 

Het zijn mensen meestal zonder huis en nauwelijks een inkomen, ze leven vaak in tenten van plastic zeilen op straat en hebben een tekort aan allerlei basale levensbehoeften. Velen zijn alcohol verslaafd of hebben andere problemen. Heel triest allemaal. Je kunt je voorstellen dat een wekelijkse maaltijd dan echt een lichtpuntje kan zijn! 

Uitdelen van het eten

Abigail en Anne samen spelen

Donaties zijn welkom!


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan
2 reacties
Meer lezen

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons
Een reactie posten
Meer lezen

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe
Een reactie posten
Meer lezen