Doorgaan naar hoofdcontent

Ons Huis in Ethiopië

Uitzicht op het bedrijf en ons huis aan Lake Chelekleka

Nadat Ouke per januari 2021 aangenomen was bij ESPBC (afkorting voor Ethiopian Steel Profiling and Building Company) is hij voor een aantal maanden alvast naar Ethiopië gegaan om te werken en ons nieuwe huis bewoonbaar te maken. In de tussentijd bleef Hanneke, met Anne, in Nederland om ons huis daar te verkopen en alles te regelen voor onze emigratie. Toen we eind april met elkaar in Bishoftu aankwamen, hebben we eerst nog in het gastenverblijf van het bedrijf gewoond, omdat de verbouwing nog in volle gang was. Toen er echter anderen de guesthouse in moesten, zijn we na twee maanden toch overgegaan en hebben we de eerste weken daar in alle stof en rommel doorgebracht. Maar al het harde werk van het team van de lokale aannemer, de maintenance afdeling van ESPBC en een beetje van onszelf, heeft uiteindelijk een heel mooi huis opgeleverd! Het is nu een samenvoeging van het oorspronkelijke huis dat in 2003 is neergezet (start van de staalfabriek) en de aanbouw veertien jaar later, waardoor het een heerlijke, ruime woonplek is geworden! 

De zitkamer
Het zoeken naar meubels en huisraad was nog een hele klus, maar ook dat is uiteindelijk gelukt. De kast en eettafel zijn een samenwerking tussen ESPBC (staal) en Passion (hout), een meubelfabriek hier in Denkaka (in de buurt van Bishoftu) met nls management, die zich richt op het bieden van werkgelegenheid aan mensen met een beperking. Borden, pannen etc. hebben we bij kleine winkels of op de markt gekocht en in de hoofdstad Addis Abeba. 

De fabriek met erachter op de heuvel de Orthodoxe Kerk
Ons huis staat op de terrein van het bedrijf, tussen Lake Chelekleka en een heuvel waarop een grote Ethiopisch Orthodoxe Kerk staat. Meerdere malen per dag horen we het zingend bidden van deze kerk over de omgeving gaan, inmiddels een vertrouwd geluid waar we ook in de vroege ochtend niet meer wakker van worden. 
Op werkdagen zijn er de geluiden van de staalfabriek dat leven om ons heen geeft. Maar tijdens het weekend en de avonden is het rustig, hoewel de krekels in de tuin en hyena's rondom het meer ook van zich laten horen. Behalve ons huis, wonen ook de nlse General Manager en zijn gezin en een nlse leerkracht (school van Anne) op het terrein. Rondom het hele terrein staat een muur en er staan altijd guards (bewakers) bij het toegangshek. 

Verder is er een kippenhok, heerlijk verse eieren dus, twee honden (één van ons), een enorme landschildpad die vrij rondloopt en twee baby-schildpadjes in onze tuin. Zelfs een keer een aapje in onze keuken gehad, maar verder vooral veel bijzondere vogels in de bomen van onze compound en heel veel zon!
Wonen in een Afrikaans land, ver weg van iedereen in Nederland, betekent dat vrijwel alles anders is, maar gelukkig voelt ons nieuwe huis steeds meer als een thuis! 

Hek naar de compound van ESPBC

Oorspronkelijke deel van het huis

Fijne ruime keuken

Heerlijk om buiten te eten (ideaal ook in het regenseizoen)

Eetkamer met veranda en deuren naar de slaap/ badkamer

Lake Chelekleka in het droge seizoen: zonder water!

Uitzicht op de bergen en Lake Chelekleka na het regenseizoen



Reacties

  1. Prachtig weergegeven hoe jullie leven in een heel ander, groot land.
    Succes in het werk en leven met elkaar. En God is overal. Liefs. ♡♡♡

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe