Doorgaan naar hoofdcontent

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie, heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een financiële bijdrage zodat er samen met de familie genoeg geld is voor het ziekenhuis of bij voorkeur een project om het gezin zelfstandig in een aanvullend inkomen te voorzien. Zo zijn we nu bezig met een enjera (lokaal brood) project. We willen de vrouw van Fikadu de benodigde spullen geven, zodat ze enjera kan bakken om te verkopen. Hiermee kunnen ze hun kind aanvullend voedsel geven dat nodig is sinds zijn hartoperatie. Uiteindelijk zal het gezin ook op de lange termijn geholpen zijn. Het idee is de bekende uitspraak "om de mensen geen vis te geven, maar een hengel". 

Home visit (project door Nienke)
Wanneer Bereket signaleert dat er hulp nodig is, hebben we eerst een gesprek met de medewerker, daarna gaan we op huisbezoek (home visit) om kennis te maken met het gezin en de hulpvraag helder te krijgen. Wanneer er een gezamenlijk plan is, is het mijn taak om te onderzoeken of er voldoende geld is vanuit donaties. Ook is het steeds van belang dat er vanuit henzelf ook een bijdrage is, zodat we het echt samen doen. 
Behalve projecten ter ondersteuning, gaan we ook langs bij medewerkers die ​bijvoorbeeld ziek zijn of een familielid verloren hebben. 
Zeker de lager opgeleide werkers spreken nauwelijks Engels, dus Bereket is ook heel belangrijk om te vertalen. Bovendien is het fijn om samen te kunnen kijken wat er nodig en mogelijk is, ook binnen de culturele aspecten van de hulpvraag en het aanbieden van steun.

Yonas
Buiten ESPBC komen er soms ook hulpvragen op ons pad. Ruim twee maanden geleden was ik met Rakeb (een Ethiopische vriendin van de blindschool) in Bishoftu, en werden we door een vrouw gevraagd of we haar kleinkind Yonas van ruim een jaar oud konden helpen, ze was bang hem te verliezen... Het ging zo slecht met het jongetje dat we besloten te kijken of we iets konden doen. Na onderzoek bij Denbi clinic bleek Yonas ernstig ondervoed en er lijkt sprake van cerebrale parese (bewegingsstoornis door een hersenbeschadiging). Het gezin leeft in grote armoede en Yonas is aan het begin van zijn leven in de steek gelaten door zijn ouders (dus na enkele maanden geen borstvoeding meer). 

Kasech en Yonas
Met speciaal vloeibaar voedsel en extra ondersteuning voor het gezin vanuit New Creation (Nlse organisatie hier in Bishoftu die Yonas opgenomen hebben in hun programma) is Yonas na ruim twee maanden beter op gewicht aan het komen en meer alert. Dat het gezin ondersteuning nodig heeft, werd nog duidelijker doordat er ook nog een 14-jarige zoon Yohannes bleek te zijn met een mentale beperking. ​Werken met twee kinderen die​ thuis extra zorg nodig hebben, is erg lastig. Sommige dagen lukt het de vrouw (Kasech) om te wassen voor anderen en zo wat geld te verdienen. Haar man probeert iedere dag opnieuw werk te krijgen, maar het inkomen van een dagloner is nauwelijks voldoende om eten te kopen.

Vanuit donaties van vrienden en familie kan New Creation de komende weken voedsel blijven brengen. Daarnaast willen we proberen het gezin meer structureel te helpen, zodat ze zelfstandig verder kunnen. Dat is iets om tijdens de komende home visits met de social worker verder te bespreken. Het blijft altijd samen zoeken naar mogelijkheden, rekening houdend met de cultuur, hoopvol te blijven en mensen hun eigen kracht te laten (terug)vinden. 

Compound waar het gezin van baby Yonas woont

Yohannes

Kasech voor het huis

Anne mee op home visit (ESPBC) bij Sosina




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe