Doorgaan naar hoofdcontent

Addis Alem

Het team van Addis Alem aan Lake Babogaya (teamdag)

Sinds we hier wonen hebben we heel goed contact met Pim en Gerdine en hun inmiddels vier kinderen en zes pleegkinderen die (tijdelijk) bij hen in huis wonen. Ze​ zijn al sinds 2010 actief in Ethiopië met ondersteuning vanuit Nederland en om deze steun me​er te organiseren, werd ​vier jaar later de Stichting Addis Alem (Nieuwe Wereld in het Amhaars)​ opgezet. 

De visie van Addis Alem is dat iedere Ethiopiër een leven moet kunnen leiden, waarin toegang tot primaire levensbehoeften, onderwijs, goede lichamelijke en geestelijke zorg beschikbaar zijn, waarmee zowel voor het individu als in gezins- en familieverband een stabieler, menswaardig​er bestaan mogelijk wordt.
Addis Alem bestaat uit twee delen, missionair werk, zoals het vertalen van Bijbels en opleiden van kerkwerkers. 

Het andere deel is sociaal maatschappelijk werk. Hieronder valt bijvoorbeeld het schoolproject in Shalla (eerder een blog over geschreven) waarbij een school ondersteund wordt met 300 kinderen. 

Ook worden er trainingen gegeven aan kansarme mannen en vrouwen. Door droogte en werkloosheid, is er veel armoede in Ethiopië. Het is vooral voor vrouwen ​moeilijk om het zorgen voor hun gezin en een baan te combineren, omdat parttime werken vrijwel niet bestaat. Addis Alem organiseert trainingen voor het maken sendedo manden (gedroogd gras) in de rural areas. En in Dukem, waar het inloophuis/ trainingscentrum staat, worden houtbewerking en naailessen gegeven. Hierdoor is het mogelijk om in hun eigen tijd, thuis of enkele uren in het inloophuis producten te maken. Deze kunnen ze voor een eerlijke prijs verkopen aan Addis Alem die deze dan weer verder verkoopt, zowel op bazaars in Ethiopië als via een webshop in Nederland, waarbij de (kleine) winst terug het project in gaat. De manden en het textielwerk etc zijn allemaal handgemaakt, waardoor het unieke producten zijn, met verhaal en een kans op een eigen inkomen om uit de armoede te komen.​ 
De meeste trainingen worden gegeven aan mensen die nauwelijks ervaring hebben met ​een baan, waarvoor ook begeleiding wordt geboden. Regelmatig komen erandere problemen naar voren, waar Addis Alem ook op probeert​ in te spelen. 

Verder wordt er noodhulp gegeven aan de allerarmsten​ die soms letterlijk aankloppen (zoals een set kleding, hulp bij medische kosten of een maaltijd)​. Addis Alem heeft daarnaast een tienermoeder​-opvang en ​er komt een gezinshuis waar kinderen die hulp nodig hebben een plek krijgen. Ook wordt er gewerkt aan een project om meer kinderen naar school te laten gaan. Er is in arme gebieden maar ook in de steden veel kinderarbeid, vooral kinderen die thuis worden gehouden om te helpen op het land, voor broertjes en zusjes te zorgen, hout te sprokkelen etc. Maar zonder dat een kind kan lezen en schrijven, zullen ze nooit in staat zijn om een opleiding te volgen, waardoor er een vicieuze cirkel van armoede ontstaat.

Op de compound zingen met elkaar
Tenslotte is er een opvang voor gehandicapte kinderen. Zoals in de blog over de blindenschool ook staat beschreven, heerst er een groot taboe op mensen met beperkingen. Uit schaamte worden veel kinderen met een handicap binnenshuis of zelfs verstopt gehouden. Het is voor ouders (vaak heeft vader het gezin al verlaten) heel zwaar om de extra zorg te bieden en een extra mond te moeten voeden​, waarbij ze het trieste gevoel kunnen hebben dat het uiteindelijk nergens toe zal leiden (zeker in arme gezinnen zijn kinderen ook een oudedagsvoorziening: ze zorgen voor jou als je oud bent). 

In 2019 is Addis Alem gestart met een opvang van zes gehandicapte kinderen, voor vier dagen per week. Inmiddels komen er nu ruim 20 kinderen naar de dagopvang in Dukem (stadje in de buurt van Bishoftu). Het zijn kinderen met bijvoorbeeld het Syndroom van Down, epileptische aanvallen of autisme, allemaal gecombineerd met een (zeer) laag IQ en de meesten kunnen slecht of niet praten. Soms is er ook een lichamelijke handicap en zit een kind bijvoorbeeld in een rolstoel. Ze wonen verspreid in de omgeving en worden in de ochtend op vaste plekken opgehaald door een busje. In de middag worden ze op dezelfde punten weer afgezet en overgedragen ​aan hun moeder of degene die hen weer mee naar huis neemt.
Het dagprogramma heeft iedere dag vrijwel hetzelfde ritme, wat zeker voor deze kinderen heel prettig is. Er is ruimte om te spelen, te zingen, naar (bijbel)verhalen te luisteren, er is een theemoment, samen lunch eten en sommige kinderen slapen in de middag. 
Het ​is super mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen zijn om bij de dagopvang aan te komen. En zodra je zelf binnenkomt, wordt je direct enthousiast begroe​t en omhelst. Je kunt merken dat de kinderen zich er veilig en geborgen voelen. Iets wat buiten de muren van Addis Alem niet altijd zo is... 

Iedere maandag krijgen een aantal kinderen eenvoudige lessen in schrijven en rekenen. Ook kunnen deze jongens en meiden praktische vaardigheden opdoen in het naaiatelier of bij de houtbewerking op de Addis Alem compound. 

Fenet maakt de juiste volgorde!
De andere kinderen (zeer laag niveau) gaan dan spelen. Sinds vorige maand ben ik (Hanneke) echter begonnen om deze kinderen in die tijd ook les te geven, samen met Medhin (project manager) die de vertaling doet. Wat zijn ze trots dat ze ook school hebben! De lessen gaan bijvoorbeeld over tellen van nul tot tien, vormen, verschillende kleuren, groot en klein etc. 
Niet alle kinderen kunnen de inhoud volgen, maar soms merk je dat er echt wat opgepakt wordt.​ Met veel herhaling en de kinderen met basisbegrippen te laten kennis maken, zijn ze zeker leerbaar. Zo konden in de derde les over tellen een paar jongens en meisjes al tot vijf tellen of de cijfers 1, 2 en 3 in de juiste volgorde ​zetten. Dan zijn we ook echt heel trots op hen, en klappen we allemaal enthousiast. Overigens ook als ze het nog niet precies weten, worden ze aangemoedigd. Ze zijn altijd heel blij voor elkaar. Na een half uur worden ze vaak wat moe en gaan we bijna afsluiten. Dan hang ik op de muur datgene wat we geoefend hebben (om de rest van de week te ​kunnen blijven aanbieden) en zingen we nog een lied ter afsluiting. We willen de kinderen ieder kwartaal een soort rapport meegeven met de vaardigheden die ze geoefend hebben (ook al beheersen ze deze nog niet) om de thuissituatie erbij te betrekken en het zelfbeeld van het kind te vergroten. Dat laatste is zo ontzettend belangrijk, naast de sociale vaardigheden en zelfredzaamheid die de kinderen, ieder op hun eigen niveau, leren op de dagopvang.
​Het is ontzettend leuk om met de kinderen te zijn en op die manier bij te dragen aan de visie van Addis Alem!

Yoseph doet mee aan de schrijflessen

Gezellig thee drinken

Op maandag les in de kring met elkaar!

Yonatan en Sami tellen samen hoeveel bekers er staan

Voorstellen nieuwe medewerkers/ volunteers tijdens de jaarlijkse teamdag (3e van rechts ben ik :-)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe