Doorgaan naar hoofdcontent

Orthopedische hulp

Kumi Hospital kan hulp bieden aan patiënten die behandeling nodig hebben op orthopedisch gebied, zoals botbreuken, amputaties en vergroeiingen. De werkplaats op het ziekenhuis heeft de mogelijkheid om deze patiënten te voorzien van kunstledematen, rolstoelen, speciale schoenen, krukken etc. Regelmatig moet er terug gekomen worden, met name door kinderen, om de benodigde nazorg te bieden of aanpassingen te maken.

Okello Michael, een jongen van 12 jaar oud, was zelf naar Kumi Hospital gekomen omdat zijn protheses waren versleten. Op jonge leeftijd zijn beide voeten en een deel van zijn onderbenen geamputeerd vanwege levensbedreigende kanker. Vanaf de leeftijd van anderhalf jaar heeft Okello moeten leren om met hulpmiddelen te lopen. Zijn moeder heeft hem in die tijd verlaten vanwege zijn ziekte en verminking, echter ook zijn vader nam de zorg niet op zich. Inmiddels is de moeder overleden en woont Okello bij oma die al erg oud is. Er is eigenlijk niemand om echt voor hem te zorgen. Zo bleek hij al dagen in het ziekenhuis te zijn zonder eten (alle patiënten komen samen met een familielid om hen te verzorgen) in de hoop geholpen te worden.

Hij kon nog redelijk lopen op de kapotte kunstbenen, maar doordat de onderkant volledig is afgesleten, liep hij op stompjes. We kwamen hem in het ziekenhuis tegen en waren onder de indruk van zijn doorzettingsvermogen. Na het horen van zijn verhaal, hebben we besloten het sponsorgeld van de oma van Hanneke in te zetten om hem te helpen. In de orthopedische werkplaats zijn er nieuwe kunstbenen en voeten aangemeten. Uit de spullen die vanuit Nederland zijn gegeven, hebben we een paar goede sportschoenen voor hem gevonden, waar hij erg blij mee was omdat hij nu weer kan lopen zonder direct op te vallen met zijn stompvoeten.
Het moment dat hij de nieuwe protheses aandeed was heel bijzonder. Hij was zo ontzettend vrolijk dat we hem voor het eerst echt zagen lachen. Nadat het lopen goed ging, was hij heel trots en begon zelfs te dansen voor de camera! Heel erg bedankt voor deze hulp die het leven van Okello veranderd heeft!

Eerder dit jaar heeft oma ook een bedrag gesponsord voor Uganda, waarvan we onder meer een rolstoel voor een oude Lepra patiënt hebben kunnen kopen. Vanwege verminkingen aan zijn handen en voeten, was lopen met zijn houten krukken vrijwel niet meer vol te houden. Echter is zijn conditie verder achteruit gegaan, waardoor hij niet goed meer in staat bleek om de rolstoel zelfstandig voort te bewegen. Zo is bijvoorbeeld water halen bij de pomp voor hem vrijwel onmogelijk. Daarom is het voorstel gekomen om de rolstoel om te ruilen voor een tri-cycle.

Dit is een soort rolstoel of fiets met driewielen die via trappers bovenaan handmatig kan worden voortbewogen. Nadat we nieuwe banden in Kumi hadden gehaald, heeft de orthopedische werkplaats een tri-cycle uit de opslag gerepareerd. De man was heel erg dankbaar en durfde eigenlijk niet goed naar ons toe te komen om weer om hulp te vragen, maar we zijn blij dat hij zijn probleem heeft aangegeven, zodat we blijvende en passende hulp kunnen bieden.

Rondom de Kerst afgelopen jaar leerden we Ann kennen, de vrouw met een kunstbeen die zelfstandig voor haar zoontje zorgt. Mede op ons verzoek is ze door één van de medewerkers uit de orthopedische werkplaats opgezocht en het gaat goed met hen. Ze wonen weer in het dorp en de solar telefoonoplader helpt haar om een klein inkomen te verdienen. Wel maakt ze zich zorgen om het schoolgeld dat er binnenkort aan gaat komen om haar zoon goed basisonderwijs te laten volgen. Helaas hebben we geen nieuwe foto van haar, maar hiernaast een foto van toen ze nog in het ziekenhuis was en we regelmatig bij haar langs gingen. Ondanks de armoede waarin ze leeft, bleef ze naar Ugandees gebruik ons altijd wat te eten aanbieden. Het is een bijzondere ontmoeting geweest en we hopen haar ooit weer te kunnen zien.

Tenslotte een update die niet met orthopedische hulp te maken heeft, maar wel een gezin dat door het thuisfront ondersteund is, namelijk de drieling die enkele maanden geleden geboren is. De kinderen groeien goed en hebben de eerste vaccinaties gehad. Het is zwaar voor de moeder, maar Rose is ook erg trots op haar gezin, dat nu bestaat uit vijf jonge kinderen.
Het huis waarin ze wonen is klein en het hele gezin slaapt in één kamer. Om niet iedereen wakker te maken, probeerde Rose met het licht van een zaklamp of kaarsen de drieling te voeden in de nacht. Gelukkig heeft een lieve sponsor een kleine solar lamp gegeven waardoor ze nu zonder brandgevaar en energiekosten voor haar kinderen kan zorgen.

Een ander heeft geld gedoneerd zodat Rose iemand kon betalen om haar land met ossen om te ploegen en vervolgens in te zaaien. Hierdoor zal ze over enkele maanden van haar oogst kunnen eten. Met deze hulp kan ze dit seizoen doorkomen met de geruststelling van de kans op voedsel van haar stuk grond. Verder zijn de babykleren die we gekregen hadden vanuit vele kanten, heel welkom geweest, ook voor de toekomst!
Hiernaast een foto van Abraham, Philomene en Isaac die tevreden in de schaduw van een grote boom liggen, terwijl een teil badwater in de zon staat op te warmen!


In dit bericht vele manieren van directe hulp die we namens de sponsors mochten geven, hulp die zoveel betekent voor de mensen hier: BEDANKT!


Reacties

  1. Als vakman op het gebied van orthopedische hulpmiddelen en orthopedische schoenen, maar ook als mens vind ik het belangrijk dat dit soort projecten bestaan. Interessant artikel! En goed werk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wordt hierdoor echt geraakt: hoeveel kinderen zijn er nou ter wereld die kampen met lichamelijke beperkingen zonder dat er orthopedische hulpmiddelen voorhanden zijn. Een mooi initiatief zou zijn als mensen niet-(meer)gebruikte orthopedische hulpmiddelen zouden doneren aan mensen in verafgelegen dorpen in ontwikkelingslanden die niet beschikken over de nodige voorzieningen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dire Dawa

Straat in Dire Dawa  Afgelopen week ​ had Anne vakantie van school en  zijn we met ons 3en naar het oosten van Ethiopië gegaan. In het code oranje gebied (alleen noodzakelijke reizen) liggen daar twee gele gebieden (relatief veilig): de steden Dire Dawa en Harar.  Met een domestic flight zijn we naar Dire Dawa gevlogen en eind van de middag de bergen in gereden naar Harar, waar we vier nachten in een tradi ​ti oneel guesthouse hebben geslapen, midden in de eeuwenoude stad. Daarover zal de volgende blog gaan, nu eerst over Dire Dawa, op de grens van de regio Oromia en Somali.  De naam van de stad is in het Somali Diridhaba, wat "where the Somali ancestor Dir hit his spear into the ground" betekent. In het Amhaars en Harari (lokale taal) geschreven als ድሬዳዋ: "Plain of Medicine" en het Oromo: Dirree Dhawaa, met als vertaling  'Place of Remedy'.  Er wonen al duizenden jaren mensen in deze omgeving, dat blijkt uit prehistorische rotstekeningen en de vondst van ge...

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak v...

Trouwen in Ethiopië

Ethiopië is een ontwikkelingsland met een bijzondere en mooie cultuur, maar helaas ook met kenmerkende problemen. Zo is d e wettelijke leeftijd om te trouwen ​ ​ 18 jaar voor zowel meisjes als jongens, maar ​deze wetten worden niet altijd gehandhaafd. ​ ​ ​   ​R eligieuze en sociale tradities, maar ook armoede en een gebrek aan onderwijskansen spelen een rol.  Wereldwijd is het aantal kindhuwelijken de afgelopen jaren gelukkig gedaald. Bijvoorbeeld doordat meer meisjes naar school gaan en kunnen lezen en schrijven, door betere wetgeving en campagnes rond de illegaliteit en de schade die het veroorzaakt. ​​ Volgens Unicef heeft Ethiopië een van werelds hoogste aantal kindbruiden: 40% van de meisjes ​trouwen voor hun 18e levensjaar​ ​ . ​Vooral o​ p het platteland is het nog gebruikelijk dat jonge meisjes uitgehuwelijkt worden aan oudere mannen. Volgens traditie bezoekt een groep oudsten (shimagile) namens de familie van de bruidegom, de familie van de bruid om een verl...