Doorgaan naar hoofdcontent

Een eigen huis...!

Na ruim twee weken logeren in het Guesthouse, zijn we afgelopen dinsdag over gegaan naar ons 'eigen' huis. Eerst flink poetsen: emmers vol vuil water, een bezem van takken, dweilen en daarna onze spullen erin. De klamboe hangt, de gaspit werkt, kaarsen staan klaar en de douche...is koud. Kortom: we wonen er! Het voelt al een beetje thuis als we over het zandweggetje er naartoe lopen. Langs de omheining zijn inmiddels kleine struikjes geplant en we hebben een dak op de buitendouche die we als kippenhok gaan gebruiken.
Het Paasweekend hebben we in SipiFalls door gebracht. Een mooi heuvelgebied op zo'n 100 km afstand waar we leuke tochten hebben gelopen en van koud drinken en een warme douche hebben genoten. Bijna hadden we een lieve puppy meegenomen om in ons nieuwe huis te laten wonen, maar helaas waren ze nog veel te klein.
De tuin is enorm (zeker vergeleken met onze tuin in Nederland) en we zijn begonnen om hier een beetje wat van te gaan maken, zoals een pad naar de deur en een vuurplaats. Rondom het huis zijn de akkers van staffmedewerkers van het ziekenhuis. Nu het regenseizoen is begonnen, (eind van de middag een flinke bui, overdag gelukkig niet meer zo heet) wordt het land in alle vroegte geploegd met een os. Vervolgens gaan de vrouwen het land bewerken. We horen ver voor de wekker de mensen werken en vanuit het keukenraam zien we dat de dag al lang is begonnen!
Tegen achten lopen we naar het ziekenhuis om na de Morning Assembly (korte overdenking met daarna de mededelingen) onze werkdag te beginnen. Deze gezamelijke start van de dag is heel bijzonder, het zingen en het delen van belangrijke (persoonlijke) berichten, geeft positieve energie!
Rond 13 uur lunchen we samen en aan het eind van de middag is er nog een paar uur licht zodat we nog even wat in of rond het huis kunnen doen.
Om 19 uur is het echt helemaal donker en lopen we naar het Guesthouse voor het avondeten. Ongelooflijk wat Grace kan klaarmaken op houtvuur! Het lokale eten smaakt ons goed: sweet potato, chipati (pannekoekbrood), matooke (soort banaan) en vandaag ook gebakken witte mieren (zolang je er niet aan denkt dat het mieren zijn, is het best oke...). Verder eten we rijst, gekookte aardappelen, soms vlees (geit, rund of kip) en groenten als kool en bonen. We nemen onze thermoskan mee voor gekookt heet water, zodat we de volgende ochtend snel koffie en thee hebben bij het ontbijt. Gelukkig hebben we ons broodbeleg van boter en jam kunnen uitbreiden naar chocopasta (joehoe!). Als lunch eten we een omelet op brood of maken we spagetti met verse tomaten.  

Voor onze boodschappen lopen we de airstrip uit naar Obule. Hier is een hele kleine winkel (twee rekken) waar we wat basics kunnen krijgen. Spullen voor in huis en grotere dingen halen we in Kumi, waar we met de Boda Boda (samen achterop de brommer, er gaan zelfs hele gezinnen op) naartoe gaan. Hanneke komt met de Outreach vaak langs Soroti en kan dan spullen meenemen (grote waterflessen en het matras: dan is een Boda Boda toch lastig!). Haar collega's weten precies waar de beste spullen te vinden zijn. Dat is heel prettig, want de winkels zien er toch wel even wat anders uit! (foto)
Melk wordt dagelijks door de melkman langs gebracht: op de fiets, met een melkbus achterop...vers van de koe! Dit komt van de farm van het ziekenhuis en eenmaal per maand betaal je aan de hospital-administrator het aantal kannen melk dat je hebt afgenomen.
Het blijft ontzettend bijzonder hoe alles hier gaat, maar langzaamaan wennen we steeds meer aan ons leven hier. Het is heel fijn om een eigen plek te hebben na een dag Ateso en Engels praten, hoewel de vreemde insecten echt Afrika blijven!

Reacties

  1. Fijn dat jullie nu eindelijk je eigen plekje hebben. Leuk ook om de verhalen te lezen.

    Andrea

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Hanneke en Ouke,
    leuk om te lezen hoe het met jullie gaat en wat jullie daar eten (klinkt heerlijk, die witte mieren)!
    Veel plezier en houd ons op de hoogte van jullie verdere belevenissen!
    Groetjes van Jantine

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Ouke en Hanneke,

    Wat leuk om over jullie leventje daar te lezen. T Klinkt allemaal best goed, op die gebakken mieren en insecten na..!!
    Wij hebben zaterdag weer Blokrock gehad. t Is allemaal weer super gegaan, mooi weer en lekker druk!
    Succes met al jullie werkzaamheden daar.

    Groetjes Janneke (en Sander en Hannah :))

    BeantwoordenVerwijderen
  4. aloha..!

    gaaf man, als ik dit allemaal zo lees! jullie hebben echt je plekkie gevonden, lijkt me inderdaad erg lekker om wat voor jezelf te hebben

    en over die mieren, tja... een lekkere witte mier is niet vies zullen we maar zeggen

    veel succes verder en als er nieuws is horen we het wel

    groeten diederik en m'n tsjikkies

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Hanneke en Ouke,

    Ik zit nu dagelijks achter de computer om Diana in China te mailen en haar blog te lezen en dacht ineens aan jullie. Leuk om dat allemaal te lezen, fijn ook dat jullie nu een eigen huisje hebben.
    Succes verder daar!

    Groetjes van Ria van der Hoek

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Hanneke en Ouke,

    Leuke belevenissen van in en om jullie huis. Ook leuk te merken dat de lokale taal Ateso ook makkelijke woorden heeft. "Boda Boda" en dan nog tig keer herhalen is natuurlijk het geluid dat een stationair draaiende motor maakt. Dus in het Ateso gezegd zitten jullie 's avonds lekker bij het "knetter knetter" te genieten van een broodje "bèèèèèheeee" todat er weer zo'n "bzzzzzzz-prik" langskomt.

    Groeten weer,
    Mulder

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe