Kumi Hospital is ruim tachtig jaar geleden opgericht door de Church Missionary Society als een Leprosy Colony. Er werd zorg geboden aan patiënten volgens het Leprosy Control Programme en was een plek van hoop, hulp en steun.
Inmiddels is Kumi Leprosy Centre uitgegroeid tot een ziekenhuis waar iedereen voor behandeling terecht kan: Kumi Hospital.
Er wonen nog steeds ongeveer twintig Lepra patiënten in Kumi Hospital en een even groot aantal komt overdag voor hulp en zorg. In Busimu Lane staan zes kleine gebouwen waar de patiënten slapen. Buiten is er plek om te koken en wassen.
Tegenwoordig is het goed te behandelen, mits de aandoening tijdig ontdekt wordt. Als de ziekte te laat wordt onderkend, kunnen zenuwen aangetast worden en ontstaan verminkingen als gevolg van de gevoelloosheid. Een patiënt merkt dan niets van verbrandingen of snijwonden, waardoor infecties ontstaan. Doordat dit niet gevoeld wordt, worden deze niet behandeld en ontstaan de verminkingen. Veel patiënten missen tenen, vingers of soms hun neus.
Om zo goed mogelijk te functioneren met de gevolgen van hun ziekte, biedt Kumi Hospital ondersteuning en zorg. Zo worden er speciale schoenen gemaakt in de orthopedische workshop en leren de verzorgers in Busimu Lane hen bijvoorbeeld om zelfgemaakte handschoenen te gebruiken voor het optillen van hete pannen ter voorkoming van brandwonden.
De mensen in Busimu Lane wonen vaak al lange tijd op het ziekenhuisterrein en zullen er waarschijnlijk ook de rest van hun leven blijven. De bedoeling is een re-integratie programma op te starten zodat ze niet meer apart van hun familie hoeven te leven. Hier is een goede aanpak voor nodig, want jaren geleden is geprobeerd Lepra patiënten terug naar hun familie te brengen. Echter kwamen ze in een paar dagen tijd weer terug gelopen naar Kumi Hospital. Ze voelen zich inmiddels thuis in Busimu Lane.
Omdat de patiënten geen inkomen hebben, zijn ze volledig afhankelijk van het ziekenhuis en derden voor hun levensonderhoud. Ook wij proberen te helpen door bijvoorbeeld een enkele keer eten te kopen of kleding te regelen.
Naast Busimu Lane is de Tuberculose Ward, waar een heel zieke jongen van veertien jaar was opgenomen. Ook voor hem hadden we kleding uitgezocht om te geven, echter bleek dat hij inmiddels overleden was. Heel triest om dit van dichtbij mee te maken.
We dachten de kleding dan maar mee terug naar huis te nemen, maar zijn moeder wilde het graag hebben om hem in te kunnen begraven... Het blijft soms best heftig om te ervaren dat het leven in Uganda op vele manieren anders is.
Diezelfde dag werden alle Lepra patiënten bij elkaar geroepen in de schaduw van een boom. Enthousiast begonnen ze te zingen en sommigen gingen zelfs juichen bij het ontvangen van een blouse of shirt. Zo dankbaar om dit, namens degenen die de kleding vanuit Nederland hadden gegeven, te kunnen doen!
.
het ziet er prachtig uit.
BeantwoordenVerwijderenApril komt wel heel dichtbij.
xxx marianne en at