Doorgaan naar hoofdcontent

Getting around in Uganda

In Uganda vertellen mensen afstanden vaak niet in kilometers of mijlen aan elkaar, maar in hoe lang je er bijvoorbeeld lopend over doet of hoeveel het kost om er met lokaal vervoer te komen. We merken zelf ook dat de tijd die je erover doet om ergens te komen, niet altijd overeenkomt met de afstand die het in kilometers is. Zo zou je in Nederland over een reis van 450 km geen hele dag doen, maar om naar de hoofdstad te komen vanuit Kumi is dat geen uitzondering.

Ons huis staat ongeveer een kilometer van het ziekenhuis vandaan. Lopend in de hitte kan dat best ver voelen, maar het is niets vergeleken met de afstand die sommige patiënten afleggen om in Kumi Hospital te komen.
 
Op weg naar Abululu Farm
Omdat we voor het werk regelmatig spullen moeten halen in Kumi, Mbale of zelfs Kampala, was er een budget gegeven om een terreinwagen te kopen. Dat ging niet vanzelf, maar na ruim een week in de hoofdstad al het papierwerk regelen, kwam Ouke thuis met een Nissan Patrol. Wat een luxe hier in Kumi!
Inmiddels heeft het al heel wat sjouwwerk gedaan: jerrycans met diesel, zakken bonen, tractoronderdelen, etc. en ook ons op vele plekken gebracht!

Op de farm hebben we op dit moment twee werkende tractors, waar Ouke sinds enkele maanden ook best goed op kan rijden. De tractors worden gebruikt voor het ploegen van het land, inzaaien en ook bijvoorbeeld voor het vervoeren van houten palen voor het hekwerk.
Op de fiets brood halen!

Om brandstof te besparen hebben we afgelopen week een fiets gekocht: iedere ochtend fietsend over de zandpaden naar je werk, een mooi begin van de dag!
Het zadel kan heel makkelijk naar beneden zodat ook Hanneke er op kan fietsen.
En Anne…die gaat in de draagzak op onze rug mee! Gelukkig vindt ze het prachtig om mee te hobbelen en overal naar te kijken!
 
Het meest gangbare lokale vervoer, de boda (kleine motor) gebruiken we af en toe ook. Op iedere straathoek staan altijd wel een aantal boda drivers te wachten om je ergens heen te brengen. Hele gezinnen reizen zo overal naar toe, inclusief allerlei bagage en zelfs geitjes gaan erop mee of een hele stapel stoelen achterop gebonden.
 
Op een rij: Anne, Boda driver, Liesbeth en Hanneke
Lange afstanden doen we meestal met de auto of zoals begin deze maand, samen met Liesbeth (basisschoolvriendin van Hanneke die een ruime week bij ons langs gekomen is!), met een mini-taxi (matatu). Dat zijn 12-persoons busjes die ze helemaal afladen met spullen en passagiers.
Zo zaten we vanuit Sipi Falls naar Mbale, wat ongeveer een uur rijden is, met vijf mensen op de achterste bank en in totaal zeventien personen en een kip onder onze stoel. Daarbij vergeleken was de boda-rit in de omgeving van Kumi, op weg naar een gezin in de velden en later die week naar de markt, een afstand van niets!
 
De tractor parkeren op Abululu Farm
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe