Doorgaan naar hoofdcontent

Update


Dagloner aan het werk in het veld

De maanden mei en juni zijn we grotendeels in Nederland geweest: een werkperiode, vooral voor Ouke, met veel overlegmomenten met het UIC bestuur en mogelijke investeerders, allerlei regelzaken en uitzoekwerk waar we in Uganda niet aan toe komen of door het slechte internet niet kunnen. En natuurlijk een fijne tijd om onze familie en vrienden te zien!

Eind juni was weer het moment om alle tassen in te pakken met spullen voor daar, het huis klaar te maken voor de verhuur en op weg terug te gaan naar ons Kumi-thuis: een vliegreis van negen uur met een tussenlanding in Kigali (Rwanda), door naar Entebbe (Uganda) en de volgende dag een autorit van ruim zeven uur over de Afrikaanse wegen die steeds rustiger worden qua auto’s maar met steeds meer brommers, koeien en mensen die langs de kant van de weg lopen. Een overgang van Europa naar Afrika in een dag tijd, een overgang die inmiddels vertrouwd aanvoelt, maar tegelijkertijd nooit echt went omdat de verschillen zo ontzettend groot zijn.

Vrouwen hebben water gehaald bij het tappunt naast ons huis
Terug in Kumi was het fijn om iedereen weer te zien! Helaas bleken de regens sinds april minder goed door gezet te hebben dan we allemaal hoopten waardoor de oogsten matig zijn. Een grote tegenslag want veel gezinnen hadden al nauwelijks voldoende voedsel vanwege de mislukte oogst begin dit jaar en de voedselprijzen die steeds meer begonnen te stijgen. Daarnaast is er niet genoeg oogst om te verkopen, wat anders een bron van inkomsten voor de lokale boeren is, zoals het kunnen betalen van schoolgeld van de kinderen. 
Toegang tot water en wel of geen regen heeft zoveel invloed op het toekomstperspectief van gezinnen...

Ook in Kumi Hospital is de armoede merkbaar: de mensen hebben geen geld voor medische hulp en blijven daardoor weg van het ziekenhuis. De afdeling die wel veel patiënten heeft, is de Nutrition Unit. Veel jonge kinderen zijn ondervoed en ook hoogzwangere ondervoede vrouwen worden opgenomen om aan te sterken.

De mensen hebben het zwaar en helaas geeft dat ook de nodige diefstal: er wordt uit de velden geoogst in de nacht maar ook spullen en kleding van mensen uit de huizen gehaald. Gelukkig begint dit nu weer wat af te nemen.

Inmiddels is het tijd voor het tweede seizoen. Mensen gaan het land weer omploegen en inzaaien. Iedereen is weer vol goede hoop dat de tweede helft van 2017 beter zal gaan worden.

Heel dubbel is dan weer dat juist doordat er weinig mais en cassave is, de mensen wel brood blijven kopen waardoor de Bakery relatief goed loopt. Wel hebben we ruim een week op meel moeten wachten omdat de Mount Elgon Millers in Mbale helemaal stil lag: de graanvoorraad werd in Mombasa (kustplaats in Kenia, waar ook voedseltekort is) vast gehouden. De prijs ligt nu dan ook behoorlijk hoog, maar zal hopelijk in de loop van de komende maand weer dalen.

Naast het feit dat natuurlijk ook de farm schade heeft van de droogte en de honger om ons heen, blijft er genoeg werk te doen: mais en zonnebloemen oogsten, gras inzaaien voor de koeien, kuil maken en ploegen voor het nieuwe seizoen. Hierdoor kunnen we het vaste personeel maar ook de vele dagloners van een inkomen voorzien.


Kinderen krijgen pap op Adesso School (Porridge Project)
De Ugandese overheid heeft een bijdrage geleverd aan de situatie in het land door voedselpakketten uit te delen aan de meest arme gezinnen en scholen. Lang niet genoeg, maar in ieder geval iets. Het Porridge Project heeft daardoor een ruime maand niet hoeven bij te dragen aan de schoolmaaltijden en zal de rest van dit semester in plaats van drie dagen in de week, dagelijks pap voor de ruim 1000 leerlingen bieden. Zeker nu is dit hard nodig voor de kinderen uit deze omgeving.

Door alle tegenslagen is het niet altijd makkelijk om hier te zijn, maar tegelijkertijd gaat het leven ook door en proberen we zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen.
En Anne… die geniet van haar Afrikaanse leventje en vindt het heerlijk om weer met alle vriendjes te spelen!
 
Anne met een vriendinnetje
 
Vol verwondering kijken naar de draaiende mixer in de Bakery!

Bij Mount Elgon Millers bijna 1200 kg meel opgehaald met onze auto

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe