Doorgaan naar hoofdcontent

Bakery Team Day


Het Bakery team: Ronnieh, Kevina, Teddy, Herbert, Hanneke, Suzan, Angella, Frida en Grace
In oktober 2015 zijn we gestart met de bakery en in drie jaar tijd een mooie ontwikkeling door gemaakt. Destijds bakten we vier dagen per week met dagelijks ruim 30 kg meel, nu is de bakkerij zes dagen open met gemiddeld 70 kg meel per dag. Ook het team is gegroeid met de toename van de verkoop, namelijk van vier naar acht medewerkers: vijf bakkers, één manager en twee sales jongens. Hanneke en Kevina, de lokale manager, zijn samen verantwoordelijk voor alle regelzaken en de dagelijkse aansturing. Ze zijn daarnaast onderdeel van het bakteam, bestaande uit Angella, Grace, Frida, Suzan en Teddy. De vijf vrouwen zijn inmiddels goed op elkaar in gespeeld en hebben allemaal vier vaste werkdagen. De twee verkopers hebben eveneens hun vaste dagen en rijden op de bakery brommer met een grote bak achterop langs alle kleine dorpen in de omgeving.

De Bakery ladies!
Na de opstartfase waarin het hard werken was om de medewerkers goed te laten samenwerken, zijn we nu echt een team met elkaar. In het begin was de betaling, zelfs voor Ugandese begrippen laag, maar met de groei van de bakery kon ook hun salaris meegroeien naar een redelijk bedrag. Met de inkomsten kunnen we alle medewerkers betalen, ingrediënten kopen en soms blijft er iets over om te investeren in bijvoorbeeld nieuwe bakplaten.
Het is hard werken, maar het team is ontzettend enthousiast en gedreven waardoor iedereen vooral veel plezier heeft om de bakery te laten draaien en groeien.

Uitleg van de Mt Elgon Millers manager
Om het team te bedanken voor hun inzet, wilden we (dus niet op kosten van het bedrijf) hen een leuke en leerzame dag aanbieden. De meeste medewerkers komen nauwelijks buiten Kumi dus hebben we hen meegenomen naar Mbale, een grote stad op ruim een uur rijden.  De aannemer van het ziekenhuisproject wat Ouke begeleidt, heeft ons zijn 12-persoons busje (soort Afrikaanse matatu) geleend waar we allemaal in pasten en daarmee begon de gezelligheid al! Nadat we Anne uit school hadden gehaald, zijn we eerst naar Mount Elgon Millers aan de rand van Mbale gegaan waar we al jarenlang onze meel vandaan halen. Daar kregen we een interessante rondleiding vanaf het binnenkomen van de graankorrels tot aan het verpakken in grote balen. Vervolgens gingen we naar een groot hotel met een heuse midgetgolf baan: zo leuk om te zien hoe we allemaal ons best deden en vooral veel gelachen hebben!
 
Proost!!
Daarna in de tuin van het hotel gezellig wat drinken en eten: frisdrank en pizza. Aangezien de meesten nooit echt in een restaurant komen, was het soort belevenis om je bestelling op te geven en niet het lokale eten te krijgen. Ook dat gaf een hoop lol!

Vervolgens kreeg iedereen van Anne een soort medaille uitgereikt: de één voor de beste in midgetgolf met als eerste een bal in de hole of juist voor het meeste mis slaan etc. wat lachend in ontvangst werd genomen. Zo kregen ze allemaal een keycord waar een envelopje aan vast zat. Dit konden ze besteden op de enorme markt in Mbale waar van alles te koop is, van fruit, kleding en potten tot manden, vis en houtskool. Inmiddels was het donker geworden en met een geroosterde maïskolf voor omgerekend 15 eurocent gingen we met elkaar moe en vol verhalen terug naar het rustige Kumi.

Wat een ontzettend leuke manier om drie jaar KH-AP Bakery te vieren!!


V.l.n.r.: Grace, Hanneke, Anne, Angella en Teddy
 
Op het terrein van Mount Elgon Millers
Op de midgetgolf baan
De sales mannen Herbert en Ronnieh
Midgetgolf met Mount Elgon op de achtergrond!


 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe