Doorgaan naar hoofdcontent

Leven in Uganda (2)

De naam Uganda komt van het woord Buganda: de grootste groep etnische bewoners die samen het Kingdom of Buganda vormden. In het KiSwahili wordt het uitgesproken als Uganda en waarschijnlijk kwamen de kolonisten vooral in aanraking met mensen die deze taal spraken, waardoor het Afrikaanse land haar huidige naam kreeg.
Het grootste deel van de bevolking woont in het zuiden en westen van het land, dit zijn vooral Bantu sprekende groepen. Het gebied waar wij wonen wordt bevolkt door de Teso.

Er zijn meer dan 33 verschillende talen in Uganda. De officiële taal is Engels en wordt gesproken als tweede taal door de opgeleide Ugandezen waardoor men elkaar onderling kan verstaan. Bij ons is de lokale taal het Ateso, waar we inmiddels steeds meer van leren te herkennen. Erg belangrijk omdat het een arm gebied is waar niet iedereen naar school is geweest. De meest bijzondere taal wordt in het noorden van Uganda gesproken door de Karimojong: een taal met slechts 180 woorden. Veel Ugandezen spreken ook woorden in het KiSwahili, wat in heel Oost Afrika gesproken wordt en in vroegere tijden door Arabische slavenhandelaars verspreid is.
Uganda heeft, in vergelijking met de omliggende landen, veel vruchtbare grond, met uitzondering van de droge gebieden in het noordoosten van het land. Een kwart van de oppervlakte van Uganda bestaat uit meren, rivieren en natte gebieden.
Er zijn globaal twee regenseizoenen die enkele maanden duren. Hier in Kumi heeft het in mei en juni regelmatig geregend (enkele buien per week) en nu sinds september dagelijks een flinke bui. De temperatuur blijft echter warm, gemiddeld tussen de 20 en 30 graden. Wanneer de regen uitblijft, merken we dat de mensen gespannen raken omdat de angst voor het verliezen van de oogst altijd groot is.
Akkerbouw en veeteelt zorgen voor ongeveer 60% van het totale inkomen in Uganda, met als belangrijke exportproducten koffie, thee en tabak. Ruim 90% van de bevolking is (mede) afhankelijk van de opbrengsten van hun land of werken in de agrarische sector.

Vrijwel alle collega's van Kumi Hospital werken in de vroege ochtenden en tijdens het weekend op het land om extra inkomsten te hebben. Voedsel voor eigen gebruik en het betalen van schoolgeld zijn terugkerende problemen waar de opbrengst van de oogst voor moet zorgen.
Dit weekend was Grace (één van de vrouwen die in de Guesthouse kookt) met haar zonen en dochters bezig op het land. We hadden aangeboden te helpen en zijn samen met hen rijst gaan oogsten. Tijdens het werk in de zon werd gekletst in het Ateso met tussendoor wat Engels. Zo leerden de kinderen ons weer enkele woorden in hun taal en wilden ze graag zingen met elkaar. Rond het middaguur waren we klaar voor die dag en kregen een lekkere maaltijd van pocho (dikke pap van maismeel) met aubergine.
Omdat er aan alles tekort is, proberen we ook op andere manieren te ondersteunen. Gelukkig krijgen we daarbij hulp van vrienden en familie thuis. Hanneke is eind augustus een week naar Nederland gegaan vanwege het onverwacht moeten ophalen van allerlei documenten die nodig zijn voor het verlengen van ons visum. De kans op kwijt raken via het opsturen per post is in Uganda helaas aanwezig en dat risico wilden we niet nemen. Vandaar dat één van ons kort terug is geweest. Naast het zien van alle dierbaren, gelijk deze mogelijkheid aangepakt om ook andere spullen mee te nemen naar Uganda. Geweldig hoeveel (kinder)kleding, speelgoed etc. we hebben gekregen om hier uit te delen.

Een aantal dingen hebben we al kunnen geven, waaronder een leesbril aan de oude man die regelmatig langskomt om sinasappels en houten lepels te verkopen, sokjes en een shirt voor een gehandicapt meisje, een flesje voor het voeden van een ernstig ondervoede baby (dronk uit een gewone beker koemelk) en kleding voor de kinderen op de Nutrition Ward.
Het is wellicht een druppel op een gloeiende plaat, maar als jij net die ene druppel mag ontvangen… Iedereen bedankt voor het verzamelen, opsturen en geven van al deze spullen. Zo kunnen we met elkaar een bijdrage leveren aan de kwaliteit van leven van de mensen om ons heen!

















Reacties

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe