Doorgaan naar hoofdcontent

Oogsten

 

 
 
  
 
 
 
 
  
Afgelopen maand hebben we de bonen geoogst. Een heel karwei want alles gaat (nog) met de hand: plukken, pellen, drogen en tenslotte de bonen wegen. Op de laatste dag hebben we onze auto en de pick-up van het ziekenhuis vol geladen met de zakken van 100kg en in Soroti, een stad verderop, alles kunnen verkopen.
 
Deze maand is het tijd om de mais van de velden bij Abululu (lokale naam van de boerderij) af te halen. De naam Abululu betekent hyena: voordat hier ruim veertig jaar geleden een boerderij kwam, liepen er veel hyena's in deze omgeving.
 
Op oogstdagen komen er tien(tallen) mannen en vrouwen uit de omgeving om mee te helpen. In het veld worden per rij van ruim 200 meter de maiskolven eraf gehaald en verzameld. De trekker rijdt tussen de paden door om de mais op te halen en na afloop worden de planten nagelopen of alle kolven eraf zijn.
 
De werkers krijgen per rij een bedrag, dus hard werken betekent meer geld voor het gezin! Bij de farm worden de kolven enkele dagen op grote zeilen in de zon gelegd en regelmatig gedraaid, om daarna in het grote drooghok verder te drogen.

Over een paar weken is de mais droog genoeg en zullen de korrels eraf gehaald worden om te vermalen tot posho (maïsmeel).

Ondertussen zijn we bezig met het aankopen van nieuwe zaden en het ploegen van het veld, zodat we volgende maand de velden kunnen gaan inzaaien voor een weer nieuwe oogst!


Bladeren van de kolven weghalen
Mais verzamelen in het veld
Meehelpen met het draaien van de maiskolven
 
 
 

Reacties

  1. Hoi Ouke, Hanneke en Anne,

    Het is alweer even geleden dat ik jullie site heb bekeken, maar wat ziet het er allemaal goed uit en wat zijn jullie goed bezig!

    Ook super om te zien hoe jullie kleine meid het zo goed doet en ook zo heerlijk geniet.

    Keep up the good work!

    Veel succes, plezier, sterkte en geluk verder!

    Groeten Diederik (en m'n meiden natuurlijk)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Home visits

Sinds het vertrek van de Nlse general manager (gezin) uit ​Ethiopie , heb ik (Hanneke) de taak van Nienke gekregen om de ondersteunende projecten van ESPBC te begeleiden, samen met onze social worker Bereket. Medewerkers die aangeven hulp nodig te hebben, kunnen bij hem terecht voor een gesprek. Ze ervaren problemen in hun persoonlijke leefomstandigheden, bijvoorbeeld hoge medische kosten voor de operatie van hun kind of een huis dat bijna ingestort is na een hevige storm. Vaak helpt erover praten en meedenken, maar soms is er meer nodig. Het gaat dan vrijwel altijd om werkers in de lagere lonen. Hoewel ESPBC probeert de lonen relatief hoog te houden, blijft het met de enorme inflatie en stijgende voedselprijzen soms lastig rondkomen. Vooral als er onverwacht hoge kosten zijn voor bijvoorbeeld scholing, medische uitgaven of onderhoud van hun huis. Vanuit het bedrijf willen we hierin helpen door individuele projecten te bieden, zoals een kleine tijdelijke lening zonder kosten, een finan

All Children Count

Spel tijdens de Holiday Program We hebben een Amerikaanse vrouw (Tesa) leren kennen die de stichting All Children Count (ACC) heeft opgezet, nadat ze een aantal jaren geleden als vrijwilliger naar Bishoftu was gekomen om Engelse les te geven. Daarna is ze zich blijven inzetten om kansarme leerlingen op de arme scholen te helpen. Het onderwijs in Ethiopië is gratis, maar het uniform en schoolspullen moeten wel zelf worden betaald, wat voor veel gezinnen bijna niet haalbaar is. Gemiddeld zitten er 70 kinderen in de klas, maar klassen met 90 of meer is geen uitzondering. Om die reden en gebrek aan klaslokalen, komt het regelmatig voor dat scholen de leerlingen over de ochtend en middag verdelen, waardoor kinderen slechts halve schooldagen hebben. Vaak is er een tekort aan lesmaterialen, heeft de school nauwelijks voorzieningen (bijvoorbeeld geen stroom) en zijn er weinig geschoolde leerkrachten, met een lage of geen beheersing van het Engels. De scholen starten met Grade 1, wat bij ons

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak van de moe