Doorgaan naar hoofdcontent

Hoop in armoede

In de rij voor een maaltijd

We hebben hier in Bishoftu een lieve Indiase familie ontmoet, zendelingen die al ruim tien jaar in Ethiopië wonen met hun drie kinderen en allerlei projecten opzetten. Ze zijn hiervoor vrijwel volledig afhankelijk van giften en krijgen voor het gezin een kleine vergoeding. Ruth werkt daarnaast een aantal dagdelen als science teacher op twee scholen. Hun twee meiden Rebekah en Abigail van 13 en 10 jaar zitten bij Anne op school en ze spelen graag met elkaar. Ook het zoontje Jonathan van 3 jaar doet gezellig mee. 

Soms gaan we bij hen langs (Samy kan enorm lekker Indiaas koken!) en het is erg interessant om hun verhalen te horen. Ze doen veel goed werk voor de community en ze voelen een roeping om zich in te zetten voor de wereld. In de loop van de jaren hebben ze een aantal vaste projecten opgezet, zoals het jeugdwerk en een maaltijd voor mensen die op straat wonen. Daarnaast doen ze losse projecten, zoals het bouwen van een latrine voor de gemeenschap of warme dekens uitdelen voor de koude nachten.

Optreden van Abigail
Een paar weken terug was er een fundraising avond om te sparen voor een auto om meer mensen te kunnen bereiken. Er was een heerlijk Indian Dinner en de meiden voerden een traditionele dans op. Echt een gezellige avond en een mooie manier om hun belangrijke werk te steunen.

Ouke heeft ook een keer meegeholpen om op maandagavond het eten uit te delen, wat Samy iedere week klaarmaakt. Ze hebben zelf geen auto en zijn daardoor afhankelijk van anderen. Hun vaste helper was er niet die dag en Ouke heeft toen de enorme pannen met enjara, saus en groenten achterin de auto geladen en met het gezin op pad gegaan. In samenwerking met de Kebele (wijk) staan de mannen en vrouwen in een lange rij klaar om het eten te ontvangen. Deze avond werden er 140 (!) maaltijden uitgedeeld. Doordat ze geen bord of pannetje hebben, gaat het eten mee in een plastic zakje. De enjara (grote soort zachtzure pannekoek) als eerste en dan de saus en groenten er bovenop. 

Het zijn mensen meestal zonder huis en nauwelijks een inkomen, ze leven vaak in tenten van plastic zeilen op straat en hebben een tekort aan allerlei basale levensbehoeften. Velen zijn alcohol verslaafd of hebben andere problemen. Heel triest allemaal. Je kunt je voorstellen dat een wekelijkse maaltijd dan echt een lichtpuntje kan zijn! 

Uitdelen van het eten

Abigail en Anne samen spelen

Donaties zijn welkom!


Reacties

Populaire posts van deze blog

New Home - New Year

Anne met haar vlieger door onze straat in Bishoftu Sinds oktober werken en wonen we niet meer bij ESPBC en zijn we naar een leegstaand huis in de buurt gegaan, op de compound van Alfa Farm. Deze melkveeboerderij ligt aan Lake Chelekleka en heeft een Nlse manager, die met de Ethiopische Rakeb getrouwd is, met wie Hanneke de blindenschool lessen doet. Super fijn dat we daar konden wonen tot de Kerst. Heel dankbaar voor! Het huis staat naast de stallen met een grote tuin, waar Anne lekker kon spelen, een prachtig uitzicht en iedere dag op weg naar school liepen we tussen de koeien door. Soms werd er een kalfje geboren, zo bijzonder om mee te maken!  In november zijn we een aantal weken in Nl geweest ​, heerlijk om iedereen even te zien!  Weer terug in Ethiopië, moesten we al snel weer alles inpakken en zijn we naar een huurhuis in Bishoftu gegaan. Het was even wennen om niet meer op een compound te wonen met guards en veel ruimte om ons heen, maar het is een gezellig huis. We kon...

Trouwen in Uganda

Inmiddels hebben we een aantal traditional marriages en church weddings mogen meemaken van vrienden hier in Kumi. Lange dagen, maar met veel dansen, enthousiasme en muziek. Er is een groot verschil tussen beide soorten ceremonies. De traditional marriage is de overgang van de vrouw naar de familie van de man waarbij beide families elkaar ontmoeten en de bruidsschat wordt bepaald. In vroegere tijden was dit soms echt de eerste keer dat het koppel elkaar zag, maar de bruidsschat is nog steeds een belangrijk onderdeel van deze dag. De stamoudsten van de familie van de man en die van de vrouw zitten ieder in een kring waartussen een jonge man heen en weer loopt met het voorstel. Pas als beide families het eens zijn, kan het feest beginnen. Een mooi onderdeel hiervan is dat de vrouw afscheid neemt van haar moeder, oudere zussen, oma en tantes en hen bedankt dat ze haar al die jaren “gedragen” hebben: de opvoeding en verzorging van kinderen in Uganda is niet alleen een taak v...

ROTOM Ethiopia

Dit verhaal begint bij de Ugandese Kenneth Mugayehwenkyi. Samen met  zijn vrouw sponsorde hij  twee meisjes, waarvan bei de ouders overleden wa ren als gevolg van  HIV/Aids en die bij hun oma Elizabeth woonden. Doordat er vanuit de overheid geen enkele ondersteuning is voor ouderen, zijn ze afhankelijk van de generatie onder hen. Maar als hun kinderen wegvallen, betekent dit dat zowel de oudere als de jongere generatie daaromheen zich zonder hulp moet zien te redden. Vaak leidt dit tot een  leven in eenzaamheid en armoede ,  zonder goede mogelijkheden voor onderwijs voor de kleinkinderen. De Ugandese Kenneth besloot zijn netwerk in te zetten, waaronder van zijn eerdere werk in Amerika, om deze grootmoeder te helpen en zich ook te richten op andere ouderen in dezelfde situatie. Zo ontstond in oktober 2003 ROTOM: Reach One Touch One Mission . Niet alleen vanuit de US kwam er support, later  ook uit Canada en na  een aantal jaren ook vanuit Engeland ...