Dit jaar waren we tijdens de feestdagen in Uganda: een mooie ervaring om mee te maken hoe Kumi de Kerstdagen en de komst van het Nieuwe Jaar viert!
Enkele dagen voor Kerst hebben we het ziekenhuis namens toto Wies een kado mogen aanbieden. Bij de kerstboom in de Hall of Hope (niet met ballonnen versiert zoals bij de poli, maar met echte kerstballen!) heeft Ouke een pakket met liedboekjes aangeboden aan de algemeen directeur Okula Charles. Een welkome bijdrage voor Kumi Hospital waar de medewerkers veel kracht uit het geloof halen voor hun werk in soms erbarmelijke omstandigheden.
Op eerste Kerstdag waren we uitgenodigd om in alle vroegte met onze buurvrouw Akello Rebecca mee te gaan naar hun thuis: de geboorteplek van haar man. Op ruim tien kilometer afstand ligt Bukedea waar de familie van Adome Julius (onze buurman) is opgegroeid: een kring van ronde huisjes met rieten daken en land eromheen. Zo leven gezinnen met elkaar, totdat de kinderen ergens anders gaan werken en wonen. Vaak blijft er een zoon thuis wonen met zijn gezin om op het land te werken en voor de ouder(s) te zorgen. Vrouwen die trouwen, worden opgenomen in hun schoonfamilie.
Nadat we met hen naar de kerk waren geweest, gingen we met elkaar eten. De hele ochtend waren de vrouwen bezig geweest een maaltijd te bereiden. In enorme pannen op houtvuur was er rijst, matoke (kookbanaan), vis, chapati (platte pannenkoekbroden), atapa (soort papbrood van cassavemeel) en verse guavesap klaar gemaakt.
Op kleine houten stoelen of rieten matten op de grond, zaten we in de schaduw van een grote boom te eten. Zonder bestek, dus dit kerstmaal met onze handen gegeten. Het was een grote groep mensen, want de vader van Julius (lang geleden overleden) had twee vrouwen, die ieder veel kinderen hebben gekregen. Beide oma’s waren heel blij en trots om hun kinderen en vele kleinkinderen om zich heen te hebben. Bijzonder om te ervaren hoe welkom wij waren om het Kerstfeest met hen te mogen vieren.
Na het lezen uit de bijbel, kwam er een taart die in kleine stukken werd verdeeld onder iedereen. Het aansnijden is een feestelijk moment en Hanneke werd gevraagd dit samen met de beide oude vrouwen te doen. Uiteindelijk was de dag weer voorbij en hebben we afscheid genomen met lang zwaaien.
Na een aantal dagen werken, kwam het einde van het jaar alweer in zicht. Op Oudejaarsavond hebben we in de Guesthouse met dokter Chebet en (student)dokter Oumo lokale gerechten gegeten en gezellig met elkaar een kaartspel gedaan. Even na tienen zijn we weer naar ons eigen huis gegaan om de laatste uren van 2011 af te tellen. Zonder televisie om de seconden weg te zien tikken, wisten we toch heel goed dat het Nieuwe Jaar begonnen was: overal om ons heen begonnen mensen te juichen en op trommels te slaan of op lege jerrycans met stokken te trommelen. Wij waren al naar buiten gegaan met kaarsen om onder de warme sterrenhemel van Uganda het oude jaar af te sluiten en 2012 in te gaan. Hoewel het misschien geen spetterende overgang met vuurwerk en champagne van oud naar nieuw was, zal deze wel in onze herinnering blijven!
Op Nieuwjaarsdag stond de kerkdienst in het teken van be a blessing for the people around you, een universele boodschap: overal op de wereld kun je wat betekenen voor anderen, ver weg of dichtbij, in grote en kleine dingen. Een mooi begin van het nieuwe jaar!
Later in de ochtend zijn we naar de geboorteplek van een stel gegaan die we kennen van de Adesso Primary School. Ze hadden ons uitgenodigd om op deze eerste dag van 2012 bij hen te zijn. Zijn moeder woont vlak bij Lake Besina: een aantal ronde huisjes met geiten, kippen, enkele koeien en allerlei fruitbomen. Ook hier werd de traditionele maaltijd op houtvuur bereid en zijn daarna met elkaar naar het meer geweest. Een mooie plek om te wandelen en te genieten van het uitzicht. Ouke heeft van de mannen een Afrikaans spel geleerd en aan het eind van de middag gingen de vrouwen als verassing een cake bakken. Ze hadden een oven gemaakt van een grote pan met een laag zand op het vuur, daarin het cakeblik en een deksel met houtskool erboven op. Na enkele uren kregen we de cake dampend in een kartonen doos achterop de boda mee en kwamen in het donker thuis aan: 2012 is nu echt begonnen, we hopen op weer een bijzonder jaar!
Hey Ouke en Hanneke, dank je wel voor het bijhouden van jullie blog! Jullie kunnen heel duidelijk de uitdagingen van Kumi hospital en de bewoners rondom beschrijven. Het is fijn om de foto's en daarmee de ontwikkelingen te zien! Ik mis Kumi, maar op deze manier is het net of ik er toch even geweest ben! Doe de hartelijke groeten aan iedereen daar! Yoga kere! Wies
BeantwoordenVerwijderen